Η ΤΑΞΗ ΜΟΥ
Η τάξη μου είναι στον πρώτο όροφο. Το χρώμα της αίθουσας είναι άσπρο και μπεζ. Έχει τετράγωνο σχήμα και απέναντι βλέπουμε το πιο καινούριο κτήριο του σχολείου.
Η αίθουσα μας έχει μεγάλα παράθυρα που από αυτά βλέπεις την Ακρόπολη. Έχει και έναν πράσινο πίνακα όπου γράφεις με κιμωλίες. Τα θρανία είναι ενωμένα ανά δύο για να ξέρουν να συνεργάζονται τα παιδιά. Η γωνία της Ανάγνωσης, με μικρές βιβλιοθήκες και στρωμένα χαλιά βοηθάει τα παιδιά να λύσουν τη γλώσσα τους, γιατί διαβάζουν παραμύθια.
Η γωνία που μου αρέσει περισσότερο είναι η γωνία των παραμυθιών, επειδή διαβάζουμε ιστορίες και μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα.
Άγγελος Τοκούρογλου
Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ
Η ΑΡΤΕΜΙΣ
Μία από τις αγαπημένες μου φίλες είναι η Άρτεμις. Τη γνώρισα στο νηπιαγωγείο. Τώρα δεν είμαστε στο ίδιο τμήμα , αλλά είμαι τυχερή γιατί μένουμε πολύ κοντά.
Μου αρέσει όταν έρχεται στο σπίτι μου γιατί αγαπάμε τα ίδια παιχνίδια. Συνήθως παίζουμε επιτραπέζια, πλέιμομπιλ και Χάλι Γκάλι. Με την Άρτεμη έχουμε το ίδιο γούστο στα φαγητά και στον τρόπο που ντυνόμαστε. Λατρεύουμε και οι δύο τους σκύλους και τις γάτες.
Αισθάνομαι χαρούμενη με την Άρτεμη γιατί είναι ήρεμη, μοιράζεται τα παιχνίδια της και έχει ωραίες ιδέες. Στενοχωριέμαι όταν μαλώνουμε , αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια. Εύχομαι να είμαστε για πάντα φίλες.
Ερρικα Σαμπατάκου
ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Ο ΚΟΚΟ ΝΙΛΙΟ
Το αγαπημένο παιχνίδι είναι ένας λούτρινος λαγός και τον λένε Κόκο-Νίλιο. Η μαμά μου τον βρήκε σε μια παιδική χαρά όταν ήμουν 2 χρονών.
Είναι γκρι με μαύρα μάτια, ροζ μυτούλα και μεγάλα αυτιά. Έχει φτιαχτεί από βαμβάκι και απέξω είναι χνουδωτός.
Σε αυτό το κουνελάκι λέω τα πιο βαθιά μου μυστικά. Με αυτόν τον κούνελο κάνουμε πως είμαστε στο δάσος και σώζουμε τα ζώα από κυνηγούς και χτυπήματα.
Εγώ νιώθω για τον Κόκο-Νίλιο αγάπη και τρυφερότητα. Τον προσέχω πολύ να μην χαλάσει και να μην σκιστεί.
Ηρώ Τζιοβαρίδη
Ο ΑΛΕΞ
Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι ένας πλαστικός μικρός μποξέρ είκοσι περίπου εκατοστών που το όνομα του είναι Άλεξ.
Το απέκτησα όταν η γιαγιά μου θα τον πήγαινε στον παιδικό σταθμό και σκέφτηκα ότι εκεί τα παιδιά θα τον χαλούσαν. Τον λυπήθηκα και τον πήρα εγώ μαζί με άλλα παιχνίδια.
Φοράει δύο κόκκινα γάντια, ένα πράσινο σορτσάκι και δύο κόκκινες μπότες. Έχει γαλάζια μάτια καστανά μαλλιά και πάρα μα πάρα πολλή δύναμη.
Με το παιχνίδι μου παίζω πάλη μαζί με άλλον ένα μποξέρ που κάνω ότι είναι ο κακός της υπόθεσης.
Για το παιχνίδι μου νιώθω χαρά, μου δίνει δύναμη, ευτυχία αγάπη και ευχαρίστηση. Χαίρομαι που έχω ένα τόσο ωραίο παιχνίδι στο σπίτι.
Γιάννης Μποιδάνης
Το αγαπημένο μου ζώο είναι ένα σκυλάκι που την λένε Ρώξη. Η Ρώξη μένει στο σπίτι του μπαμπά μου. Είναι μικρόσωμη, μαύρη και κάτω από τη μουσούδα της είναι άσπρη.
Η Ρώξη είναι οχτώ χρονών αλλά αν μετράγαμε σαν τους ανθρώπους θα ήταν εβδομήντα χρόνων!
Της αρέσει να παίζει με ένα σκοινί, το τραβάει αυτή, το τραβάω κι εγώ. Είναι πολύ καλό σκυλί, υγιέστατο! Και υπάκουο! Σταματάει στο δρόμο και περνάει από τη διάβαση μόνο όταν είναι πράσινο! Περπατάει με χάρη και όταν τη βγάζουμε βόλτα την θαυμάζω.
Όταν είμαστε μαζί νιώθω χαρά, αγάπη και τρυφερότητα. Είμαι τυχερή που έχω τη Ρώξη.
Ηρώ Τζιοβαρίδη
Η ΛΟΥΣΗ
Το αγαπημένο μου ζώο είναι ο σκύλος μου, που την λένε Λούση.
Έχει διαφορετικά μάτια. Το ένα είναι γαλάζιο και το άλλο καφέ. Έχει μια μακριά μουσούδα και σγουρά αυτιά. Είναι κόκερ ημίαιμο. Το τρίχωμα της είναι μαύρο και το σώμα της είναι πολύ χνουδωτό και το μπερδεύω με το κουκλάκι μου.
Μόλις της δίνουμε εντολή να πάει σπίτι της, πηγαίνει και όταν της λέμε να κάτσει, κάθεται. Της αρέσει να την χαϊδεύω και να της δίνω σημασία. Όταν είναι ευχαριστημένη κινείται σαν περήφανο άλογο και όλοι γελάμε. Στέκεται πάντα δίπλα στο σπίτι της εκτός από όταν πάει βόλτα. Τρώει αργά και είναι λαίμαργη. Βγάζει ήχους όταν μας γλύφει.
Η συμπεριφορά της είναι πολύ καλή. Έχει μία ευαίσθητη ψυχούλα και κανείς δεν την πληγώνει. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί και να μην την χαϊδέψει, ακόμα και οι ξένοι!
Παίζουμε μαζί αγκαλίτσες και χαδάκια. Είναι λες και είμαστε αδελφές και με αγάπη και τραβάμε το σχοινί που έχει . Και όταν κάνω κούνια πάνω της έρχεται για να παίξουμε.
Μου αρέσει να την χαϊδεύω και να την αγκαλιάζω σαν να ήμασταν δύο αδέλφια μαζί!.Γι αυτό αισθάνομαι αγάπη, ασφάλεια και όταν την πιάνω στα χέρια μου, γαληνεύει η καρδιά μου!
Κατερίνα Μπολίκα
Ο ΑΝΤΟΥΝΤΙ
Το αγαπημένο μου ζώο είναι ένας κόκορας που τον λέω Αντούντι. Ζει στην Κρήτη στο σπίτι του μπαμπά μου. Εγώ τον βλέπω το καλοκαίρι. Το χρώμα του είναι μαύρο με πορτοκαλί, αλλά ο μπαμπάς μου λέει ότι έβγαλε κίτρινα φτερά!
Το σώμα του είναι μικρό και μπορεί να μην μεγαλώσει ποτέ. Τα πόδια του είναι δύο, αλλά γερά! Έχει ένα περιποιημένο ράμφος, τα αυτιά του είναι δυο τρυπούλες.
Ο Αντούντι κινείται με χάρη. Στέκεται σαν τον μελλοντικό αρχηγό των κοτών! Τρώει τα αποφάγια μας αλλά και τροφή κοτών. Κάνει «κικιρίκου» όταν με βλέπει!
Συμπεριφέρεται σαν να μη μεγάλωσε σε κοτέτσι αλλά σε σπίτι αρχοντικό! Ας πούμε, δεν τρέχει σαν παλαβός στο φαγητό, κι όταν κάποιος πάει να τον πιάσει, δεν τον τσιμπάει!
Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον έχω!
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΨΑΡΙΟΥ
Ένα ψάρι τρελό
Μια φορά κι έναν καιρό
ένα ψάρι ήταν τρελό!
Έφαγε όλο το βυθό
και έλεγε όλο << χο χο χο χο χο >>.
Ήρθε κι ένας αετός
όμορφος κι αψηλός !
Έφαγε όλη την ξηρά
και έλεγε όλο<< χα χα χα χα χα χα>>.
Ήταν ένα σαλιγκάρι
που παρέα με το ψάρι
έφαγε όλο το φεγγάρι
έσκασε, κι είπε «Βόηθα με Χάρη!!!»
Νίκος Αποστολίδης
ΨΑΡΙ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ
Ήταν κάποτε ένα ψάρι
βοηθός ενός τσαγκάρη.
Όλη μέρα τραγουδούσε
και ποτέ του δεν πεινούσε.
Κάποια μέρα στο χωριό
έφαγε όμως… αστακό!
Κι ο τσαγκάρης του πε’
<< θα σε φάω τώρα ‘γώ
με πατάτες για ορεκτικό
και σε πιάτο… ψαρωτικό!>>.
Έρρικα Σαμπατάκου
ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΑ
Καλαμάρι, καλαμάρι,
έχω φίλο ένα ψάρι
και το ψάρι είναι τρέλα!
Μα γυρίζει νύχτα μέρα…
Σ΄έναν κήπο μεγαλώνει,
το αρπάζει το γλαρόνι
και ζητάει δυνατά
να του πει «χρόνια πολλά».
Νικολέττα Κόκκαλη
Υπεύθυνη δασκάλα: Κυριακή Πλατή
