Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

Χριστουγεννιατικές ιστορίες από το Γ2



Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό αστέρι που ήθελε παραμονή Χριστουγέννων να κατέβει κάτω στη γη με τους ανθρώπους και να γιορτάσει μαζί τους.
Έτσι, μια μέρα το αστεράκι έπεσε από τον ουρανό μέσα στο δωμάτιο ενός κοριτσιού. Το κοριτσάκι ξύπνησε και βλέπει το αστεράκι.
Το αστεράκι το ρώτησε : «Πώς σε λένε;».
Το κοριτσάκι απάντησε : «Ευτυχία».
Το αστεράκι της είπε ότι είναι κοντά της, γιατί ήθελε παρέα για τις γιορτές.
Από τότε κάθε χρόνο το αστεράκι κατεβαίνει στη γη και γιορτάζει μαζί με την Ευτυχία!
Αθηνά Μακρή

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό αστέρι που ήταν λαμπερό, αστραφτερό και όταν μια οικογένεια δεν είχε φως πήγαινε να τους φωτίσει.
Γιώργος Τράνταλης




Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένα μικρό αστέρι που πραγματοποιούσε τρεις ευχές στον καθένα που αγαπούσε. Το αστέρι κάθε βράδυ πήγαινε σε όλα τα σπίτια για να καληνυχτίσει τα παιδάκια.
Ένα παιδάκι ξύπνησε και άρχισε να ζητάει πράγματα:
«Για την πρώτη ευχή θέλω ένα πατίνι».
Το αστεράκι του είπε: «Εγώ πραγματοποιώ ευχές για φτωχούς, εσύ τα έχεις όλα! Για σκέψου τι θα έκανες άμα δεν είχες τίποτα; Θα έρθω αύριο να μου πεις» και εξαφανίστηκε.
Την άλλη μέρα το παιδί περίμενε το αστεράκι.
«Ήρθες τελικά! Ευχαριστώ!».
«Ήρθα για να μου πεις. Θα άντεχες άμα δεν είχες τίποτα;».
«Ευχαριστώ, δεν θα άντεχα με τίποτα!». Έτσι το παιδί κατάλαβε και άρχισε να δίνει τα παιχνίδια του. Και έζησαν αυτοί και εμείς δεν ξέρω.…
Άννη Καίσαρη

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό αστέρι που έλαμπε στο ουρανό. Μια μέρα είδε μια μάνα να είναι στο δρόμο με ένα μωρό στην αγκαλιά της και ένας πλούσιος να την κλωτσάει με το πόδι του.

Όταν τον είδε το αστέρι του φώτισε το μυαλό και σταμάτησε και της ζήτησε συγνώμη.
Ραφαέλα Αναστασίου





Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αστέρι που ήταν διαφορετικό από τα άλλα .Ήταν το πιο λαμπερό αστέρι από όλα. Αυτό το αστέρι το κορόιδευαν για τη διαφορετικότητα του και αυτό στενοχωριόταν τόσο πολύ.

Μια μέρα περνούσε από εκεί ένας βοσκός. Το λυπήθηκε που το είδε να κλαίει και το πήρε μαζί του. Στο δρόμο όταν περπατούσαν είδαν μια κυρία που στενοχωριόταν, γιατί δεν είχε κάτι για να ζεσταθεί. Τότε το αστέρι λυπήθηκε την κυρία και είπε στον βοσκό : «Μπορείς, σε παρακαλώ,να με δώσεις στην κυρία;».
«Για ποιο λόγο τον ρώτησε ο βοσκός;».
«Για να ζεσταθεί».
Τότε το έδωσε στην κυρία και του είπε :πραγματικά έχεις καλή ψυχή!
Αργυρώ Παπαφιλίππου

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αστέρι που ήταν πολύ λυπημένο, γιατί δεν ήταν τόσο φωτεινό. Όταν συνάντησε έναν μάγο που περνούσε από εκεί, του ζήτησε να του βάλει ένα φως μέσα του και έτσι έγινε φωτεινό!
Μάρκος Λιώδης




Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αστεράκι που δεν του άρεσε να είναι πάνω στον ουρανό. Ήθελε να ήταν πάνω σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Έτσι το αστεράκι ήταν αποφασισμένο να πάει σε εκείνο το ψηλό δέντρο που δεν είχε χριστουγεννιάτικο αστέρι και τα κατάφερε!
Άρτεμις Τζυχέρι

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει. Ζούσε στη Βηθλεέμ. Για αυτό πήγε στη φάτνη και ο Χριστός του έδωσε το χάρισμα να μη λιώνει ποτέ!
Τότε ο χιονάνθρωπος χάρηκε τόσο πολύ που φώναξε: Ευχαριστώ, Χριστέ μου!       
Ιρίνα Κορδελά Βιδάλη


Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να ήταν χιονάνθρωπος. Ήθελε να ήταν ένα παιδί. Να έτρεχε στα λιβάδια, να πήγαινε βόλτες και να περπατούσε…

Μια μέρα τα σκεφτόταν και είπε: «Πόσο άδικη είναι η ζωή!».
Τότε του είπε ένας άλλος χιονάνθρωπος: «Σκέψου να μην υπήρχες!».
Έτσι ο χιονάνθρωπος της ιστορίας μας σκέφτηκε από τη θετική πλευρά! Και είπε :Μου αρέσει που είμαι χιονάνθρωπος, δεν θέλω να γίνω παιδί.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Φίλιππος Σπανέλλης

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας χιονάνθρωπος που ήταν μόνος στον κόσμο και ήταν λυπημένος .Τριγύριζε μόνος χωρίς παρέα .Εκεί είδε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Σοφία και του είπε: «Θέλεις να γίνουμε φίλοι;». Ο χιονάνθρωπος είπε ότι θέλει και έτσι δεν ήταν πια μόνος. 
Ιωάννα Λεβεντάκη





Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας λούτρινος χιονάνθρωπος που ήταν εδώ και πολλά χρόνια μέσα σε μια αποθήκη και κανένα παιδί δεν τον έπαιζε .Μια μέρα όμως η πόρτα της αποθήκης άνοιξε απότομα από χιλιάδες παιδιά.

Τα παιδιά έψαχναν την αποθήκη , αλλά τίποτα δεν τους έκανε εντύπωση παρά μόνο εκείνος ο χιονάνθρωπος
Τα παιδιά αγκάλιασαν τον χιονάνθρωπο και του είπαν: «Μην στενοχωριέσαι ,τώρα θα σε πάρουμε πάνω στο σπίτι και θα είσαι ζεστός, χαρούμενος και γεμάτος παρέα!».
Έτσι ο χιονάνθρωπος αγκάλιασε τα παιδιά με τον δικό του τρόπο γεμάτος χαρά!
Σμαράγδα Αγγελοπούλου


Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας χιονάνθρωπος που ήθελε να δει αυτόν τον μεγάλο Βασιλιά. Έτσι με τη βοήθεια των Μάγων κατάφερε και τον είδε!
Πρόδρομος Κουρμένταλας




Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας χιονάνθρωπος που ζούσε σε ένα μακρινό, πολύ μακρινό χωριό. Σε εκείνο το χωριό υπήρχαν μόνο δυο τρία σπίτια. Εκεί ένιωθε πολύ μοναξιά. Τον είχαν φτιάξει δύο παιδιά εδώ και πολύ καιρό που τώρα…
Πέρασαν μήνες και κόντευε να λιώσει. Μα τότε είδε πέντε παιδιά να έρχονται προς τα πάνω του. Φοβήθηκε…
Αυτά όμως άρχισαν να τον φτιάχνουν. Και από τότε κάθε πρωί ερχόντουσαν τα παιδιά και τον φρόντιζαν για πάντα.
Απόστολος Κούρος

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας χιονάνθρωπος που ζούσε με τον Αϊ Βασίλη. Αυτός ο χιονάνθρωπος πήγαινε τον Αι Βασίλη σε όλα τα σπίτια. Φέτος όμως ο χιονάνθρωπος αρρώστησε. Τότε ο Αι Βασίλης έπρεπε να πάει με άλλον τρόπο. Έτσι τον βοήθησαν οι άλλοι χιονάνθρωποι και μοίρασε τα δώρα του σε όλους τους ανθρώπους.
Μάνος Παπαρβανίτης




Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στον ουρανό ένα μικρό αστεράκι! Αυτό το αστεράκι όμως ήταν μόνο του. Το αστεράκι το έλεγαν Αστράκι! Μια μέρα συνάντησε ένα μικρό αστεράκι που ήταν κορίτσι! Την έλεγαν Γλύκα! Το Αστράκι αγάπησε την Γλύκα! Μια μέρα όμως η Γλύκα χάθηκε! Το Αστράκι έψαξε από εδώ, έψαξε από εκεί, όμως δεν την βρήκε ποτέ.
Μετά από 20 χρόνια βρήκε ένα κάστρο. Όταν, όμως, μπήκε μέσα, είδε την Γλύκα νεκρή! Τότε άρχισε να κλαίει. Έμεινε εκεί. Μετά από 20 χρόνια πέθανε κι αυτός στο τέλος. Πήγε στον ουρανό και συνάντησε τη Γλύκα. Η Γλύκα του είπε «Έλα να ζήσουμε μαζί!». Το Αστράκι συμφώνησε. Έτσι έζησαν αιώνια μαζί και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Μπιτσάκος  Αλέξανδρος

Υπεύθυνη δασκάλα: Μαρία Ψωμά 

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

Προσφορά στη Λέσχη Αλληλεγγύης Κουκακίου





Μέχρι την Πέμπτη 20-12-2018 συγκεντρώνουμε τρόφιμα για την ενίσχυση του έργου της Λέσχης Αλληλεγγύης Κουκακίου. 


Και η μικρότερη προσφορά είναι σημαντική.

Ιστορίες με αφορμή το Χριστουγεννιάτικο δέντρο του σχολείου μας!




Το Χριστουγεννιάτικo δέντρο 


Μια φορά κι έναν καιρό, κάποια Χριστούγεννα, ένα κοριτσάκι είχε πάει στο δάσος για να βρει ξύλα. Όμως άργησε πολύ και πήγε νύχτα. Έπρεπε να κοιμηθεί αλλά δεν έβλεπε και δεν μπορούσε να πάει σπίτι της. Οπότε κοιμήθηκε σ’ ένα δέντρο.

Αργά τη νύχτα το δέντρο άπλωσε τα κλαδιά του κι έφτιαξε ένα δεντρόσπιτο γύρω της. Την προστάτεψε και την κράτησε ζεστή... Όταν το κορίτσι ξύπνησε, δεν πίστευε στα μάτια της, ούτε όμως και οι συγχωριανοί της όταν το είδαν. Το δέντρο είχε γεμίσει στολίδια!

Από τότε δεν λείπει από κανένα σπίτι το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Νεφέλη Αβούρη, Γ’1





Η ιστορία του Άι- Βασίλη


Στο Ροβανιέμι οι γονείς των παιδιών πήγαιναν οι ίδιοι και αγόραζαν κάθε χρόνο τα χριστουγεννιάτικα δώρα των παιδιών τους. Αλλά είχαν κουραστεί κάθε χρόνο να τα αγοράζουν εκείνοι.

Έτσι οργάνωσαν ένα συμβούλιο για να βρουν μια λύση. Όλοι είχαν από μία ιδέα αλλά μιας κυρίας ήταν η καλύτερη. Η ιδέα ήταν να γεννήσει ένα παιδί και να μοιράζει σε όλα τα παιδιά του κόσμου τα δώρα που ζητούσαν. Έψαχναν να βρουν όνομα και τότε σκέφτηκαν το όνομα, « Άι- Βασίλης».

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο Άι-Βασίλης και κάθε χρόνο μοίραζε τα δώρα στα παιδιά. Πέρασαν τα χρόνια και ο Άι- Βασίλης γέρασε και πέθανε. Όμως το πνεύμα του παρέμεινε, γιατί αγαπούσε πολύ τα παιδιά.

Από τότε και κάθε χρόνο το πνεύμα του δίνει χαρά σε όλα τα παιδιά τα Χριστούγεννα.

Βασίλης Χρυσοχόος, Γ’1





Όλοι μαζί!

Κάποτε ήταν μία πόλη που ήταν πολύ ωραία. Αυτή η πόλη είχε μεγάλα σπίτια αλλά όσοι δεν είχαν πολλά λεφτά είχαν μικρό σπίτι. Κάθε κήπος είχε τουλάχιστον είκοσι με τριάντα λουλούδια. Οι άνθρωποι ήταν πολύ ευτυχισμένοι.

Ήρθε όμως ένας πάρα πολύ κακός άνθρωπος που ήταν μάγος και τον λέγανε Ζέιν. Αυτός ο μάγος Ζέιν ήθελε να βλάψει την πόλη και αυτό έκανε. Άλλαξε την πόλη, τα σπίτια καταστράφηκαν, τα λουλούδια μαράθηκαν και οι άνθρωποι στεναχωρήθηκαν.

Τότε ήρθε ένα κορίτσι που το έλεγαν Κέιση. Η Κέιση προσπάθησε να φτιάξει ένα μαγικό φίλτρο για να  σώσει την πόλη, αλλά ο μάγος Ζέιν έριξε και άλλα φίλτρα που δεν έπρεπε να μπουν. Τότε η Κέιση είπε σε όλους τους ανθρώπους της πόλης να φτιάξουν όλοι μαζί ένα ακόμη πιο ισχυρό φίλτρο, να βάλει ο καθένας κάτι δικό του, και έτσι έγινε.

Οι άνθρωποι μαζί με την Κέιση έδωσαν στον Ζέιν να πιει το φίλτρο που θα τον έκανε να ξανακάνει την πόλη κανονική. Τότε έδωσαν στον Ζέιν να πιει το φίλτρο και αυτός αναγκάστηκε να το πιει. Από τότε η πόλη έγινε κανονική, όπως ήταν παλιά...

Από τότε, μαζί με τα Χριστούγεννα γιορτάζουν και τη "γέννηση" από την αρχή της πόλης τους!

Ηλιάννα Δανιήλ, Γ’1


Υπεύθυνη δασκάλα Κυριακή Πλατή

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Πρόγραμμα για την ατομική καθαριότητα και υγιεινή!!!





Στο σχολείο μας, για μια ακόμη χρονιά, έχουμε τη χαρά να έχουμε Σχολική Νοσηλεύτρια, την κυρία Κατερίνα Βούλγαρη. Με τη βοήθειά της ξεκινήσαμε πρόγραμμα Αγωγής Υγείας με θέμα «Καθαριότητα και υγιεινή » σε όλες τις τάξεις, ώστε να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες σε θέματα φροντίδας της ατομικής καθαριότητας και υγιεινής.


Το πρόγραμμα στις μικρές τάξεις επικεντρώθηκε κυρίως σε δύο τομείς:

1) στην υγιεινή του στόματος και των δοντιών και την υιοθέτηση καθημερινών συνηθειών για την προστασία της υγείας μας.

2) στο τρόπο χρήσης της τουαλέτας, που αποτελεί μια «καινούρια, δύσκολη» εμπειρία για τους καινούριους μαθητές και μαθήτριες του σχολείου

Με χαρά διαπιστώνουμε ότι τα παιδιά είχαν ωφεληθεί από τη συμμετοχή τους στις διάφορες δραστηριότητες Αγωγής Υγείας που πραγματοποιήσαμε, αφού φαίνεται να εφαρμόζουν αρκετές από τις υποδείξεις μας.

Χρησιμοποιήσαμε βιωματικό τρόπο μάθησης ώστε τα θέματα να γίνουν εύκολα και ευχάριστα κατανοητά από τα παιδιά. Έτσι αποφασίσαμε να δουλέψουμε με συγκεκριμένα υλικά:


  1. Χρησιμοποιήθηκε βίντεο που δείχνει τον σωστό τρόπο που πλένουν τα χέρια τους και το σωστό τρόπο που πλένουν τα δόντια τους, 
  2. Σχεδιάστηκε σε χαρτόνι η τουαλέτα για να μάθουν τα παιδιά πώς να την χρησιμοποιούν, 
  3. Χρησιμοποιήθηκαν απτά παραδείγματα από το χώρο του σχολείου για να μπορέσουν τα παιδιά να κατανοήσουν πιο συγκεκριμένα πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουν τον εαυτό τους από τα μικρόβια. 
  4. Χρησιμοποιήθηκε μία πήλινη κατασκευή δοντιών για να κάνουν εφαρμογή στο τρόπο που πλένουν τα δόντια τους. 


Σκοπός του συγκεκριμένου προγράμματος ήταν:

Α) Να εντάξουν στις καθημερινές τους συνήθειες βασικούς κανόνες για την προάσπιση της ατομικής τους υγείας, την τήρηση της στοματικής και σωματικής υγιεινής.




Β) Να μπορούν να αναγνωρίζουν πότε θα πρέπει να πλένουν τα χέρια τους και να είναι σε θέση να προστατεύουν τον εαυτό τους από τα μικρόβια.

Γ) Να είναι σε θέση τα παιδιά της Α και Β τάξης να χρησιμοποιούν σωστά τις σχολικές τουαλέτες.

Ειδικότερα επιδιώκουμε τα παιδιά:

Να γνωρίσουν και να «νιώσουν» τα μέλη του σώματός τους μαθαίνοντας για τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητά τους. Έτσι θα μάθουν να αγαπούν το σώμα τους και να το προσέχουν.

Να μάθουν βασικά πράγματα για την ατομική τους υγιεινή έτσι ώστε να μπορούν να φροντίζουν το σώμα τους και να προστατεύουν την υγεία τους.

Να εμπεδώσουν τις γνώσεις τους όσον αφορά τα μέρη του προσώπου και της στοματικής κοιλότητας ώστε να υιοθετήσουν τον τρόπο που θα πρέπει να γίνεται η καθαριότητα του στόματος τους.

Για να δείτε αναλυτικότερα το πρόγραμμα πατήστε εδώ

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018

3 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία







Τι σκέφτομαι για τα άτομα με αναπηρία

Σκέφτομαι πόση προσπάθεια κάνουν για να ζήσουν την ζωή τους.
Πώς κάνουν μπάνιο χωρίς να έχουν κάποιον να τους βοηθήσει.
Σκέφτομαι πόση προσπάθεια κάνουν για να γυμνάσουν τα χέρια τους για να κάθονται και να σηκώνονται.
Πώς κυκλοφορούν στο δρόμο, όταν κλείνονται οι ράμπες.
Πώς αισθάνονται όταν τους κοιτάνε παράξενα.
Πόσο θάρρος χρειάζεται για να ζήσουν με τα εμπόδια που έχουν.

Μιχαήλ Ιωάννης Αναστασίου



Όλοι οι ανάπηροι πάντα προσπαθούν για το καλύτερο!
Δεν τους κοροϊδεύουμε αλλά τους βοηθάμε.
Αισθάνομαι γι αυτούς αγάπη, σεβασμό και θαυμασμό γιατί πετυχαίνουν πολλά στη ζωή τους.

Άγγελος Τοκούρογλου



Τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητα και κινητικές δυσκολίες δεν πρέπει να τους λυπόμαστε αλλά να τους αποδεχόμαστε. Είναι κι εκείνοι άνθρωποι σαν κι εμάς και μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα στην καθημερινή τους ζωή.
Αν χρειάζονται τη βοήθειά μας, τη δίνουμε με ευγενικό τρόπο. Δεν τους ξεχωρίζουμε από τους άλλους ανθρώπους και τους σεβόμαστε όπως όλο τον κόσμο.

Βασίλης Χρυσοχόος

Υπεύθυνη δασκάλα: Πλατή Κυριακή  


Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Νοιάζομαι και αγαπώ....




Η ΤΑΞΗ ΜΟΥ

Η τάξη μου είναι στον πρώτο όροφο. Το χρώμα της αίθουσας είναι άσπρο και μπεζ. Έχει τετράγωνο σχήμα και απέναντι βλέπουμε το πιο καινούριο κτήριο του σχολείου.


Η αίθουσα μας έχει μεγάλα παράθυρα που από αυτά βλέπεις την Ακρόπολη. Έχει και έναν πράσινο πίνακα όπου γράφεις με κιμωλίες. Τα θρανία είναι ενωμένα ανά δύο για να ξέρουν να συνεργάζονται τα παιδιά. Η γωνία της Ανάγνωσης, με μικρές βιβλιοθήκες και στρωμένα χαλιά βοηθάει τα παιδιά να λύσουν τη γλώσσα τους, γιατί διαβάζουν παραμύθια.


Η γωνία που μου αρέσει περισσότερο είναι η γωνία των παραμυθιών, επειδή διαβάζουμε ιστορίες και μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα. 

Άγγελος Τοκούρογλου



 Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ 

Η ΑΡΤΕΜΙΣ 

Μία από τις αγαπημένες μου φίλες είναι η Άρτεμις. Τη γνώρισα στο νηπιαγωγείο. Τώρα δεν είμαστε στο ίδιο τμήμα , αλλά είμαι τυχερή γιατί μένουμε πολύ κοντά.

Μου αρέσει όταν έρχεται στο σπίτι μου γιατί αγαπάμε τα ίδια παιχνίδια. Συνήθως παίζουμε επιτραπέζια, πλέιμομπιλ και Χάλι Γκάλι. Με την Άρτεμη έχουμε το ίδιο γούστο στα φαγητά και στον τρόπο που ντυνόμαστε. Λατρεύουμε και οι δύο τους σκύλους και τις γάτες.

Αισθάνομαι χαρούμενη με την Άρτεμη γιατί είναι ήρεμη, μοιράζεται τα παιχνίδια της και έχει ωραίες ιδέες. Στενοχωριέμαι όταν μαλώνουμε , αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια. Εύχομαι να είμαστε για πάντα φίλες.

Ερρικα Σαμπατάκου

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙ 

Ο ΚΟΚΟ ΝΙΛΙΟ 

Το αγαπημένο παιχνίδι είναι ένας λούτρινος λαγός και τον λένε Κόκο-Νίλιο. Η μαμά μου τον βρήκε σε μια παιδική χαρά όταν ήμουν 2 χρονών.

Είναι γκρι με μαύρα μάτια, ροζ μυτούλα και μεγάλα αυτιά. Έχει φτιαχτεί από βαμβάκι και απέξω είναι χνουδωτός.

Σε αυτό το κουνελάκι λέω τα πιο βαθιά μου μυστικά. Με αυτόν τον κούνελο κάνουμε πως είμαστε στο δάσος και σώζουμε τα ζώα από κυνηγούς και χτυπήματα.

Εγώ νιώθω για τον Κόκο-Νίλιο αγάπη και τρυφερότητα. Τον προσέχω πολύ να μην χαλάσει και να μην σκιστεί.

Ηρώ Τζιοβαρίδη
Ο ΑΛΕΞ 

Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι ένας πλαστικός μικρός μποξέρ είκοσι περίπου εκατοστών που το όνομα του είναι Άλεξ.

Το απέκτησα όταν η γιαγιά μου θα τον πήγαινε στον παιδικό σταθμό και σκέφτηκα ότι εκεί τα παιδιά θα τον χαλούσαν. Τον λυπήθηκα και τον πήρα εγώ μαζί με άλλα παιχνίδια.

Φοράει δύο κόκκινα γάντια, ένα πράσινο σορτσάκι και δύο κόκκινες μπότες. Έχει γαλάζια μάτια καστανά μαλλιά και πάρα μα πάρα πολλή δύναμη.

Με το παιχνίδι μου παίζω πάλη μαζί με άλλον ένα μποξέρ που κάνω ότι είναι ο κακός της υπόθεσης.

Για το παιχνίδι μου νιώθω χαρά, μου δίνει δύναμη, ευτυχία αγάπη και ευχαρίστηση. Χαίρομαι που έχω ένα τόσο ωραίο παιχνίδι στο σπίτι.

Γιάννης Μποιδάνης





ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΖΩΟ 

Η ΡΩΞΗ

Το αγαπημένο μου ζώο είναι ένα σκυλάκι που την λένε Ρώξη. Η Ρώξη μένει στο σπίτι του μπαμπά μου. Είναι μικρόσωμη, μαύρη και κάτω από τη μουσούδα της είναι άσπρη.

Η Ρώξη είναι οχτώ χρονών αλλά αν μετράγαμε σαν τους ανθρώπους θα ήταν εβδομήντα χρόνων!

Της αρέσει να παίζει με ένα σκοινί, το τραβάει αυτή, το τραβάω κι εγώ. Είναι πολύ καλό σκυλί, υγιέστατο! Και υπάκουο! Σταματάει στο δρόμο και περνάει από τη διάβαση μόνο όταν είναι πράσινο! Περπατάει με χάρη και όταν τη βγάζουμε βόλτα την θαυμάζω.

Όταν είμαστε μαζί νιώθω χαρά, αγάπη και τρυφερότητα. Είμαι τυχερή που έχω τη Ρώξη.

Ηρώ Τζιοβαρίδη 

Η ΛΟΥΣΗ 

Το αγαπημένο μου ζώο είναι ο σκύλος μου, που την λένε Λούση.
Έχει διαφορετικά μάτια. Το ένα είναι γαλάζιο και το άλλο καφέ. Έχει μια μακριά μουσούδα και σγουρά αυτιά. Είναι κόκερ ημίαιμο. Το τρίχωμα της είναι μαύρο και το σώμα της είναι πολύ χνουδωτό και το μπερδεύω με το κουκλάκι μου.
Μόλις της δίνουμε εντολή να πάει σπίτι της, πηγαίνει και όταν της λέμε να κάτσει, κάθεται. Της αρέσει να την χαϊδεύω και να της δίνω σημασία. Όταν είναι ευχαριστημένη κινείται σαν περήφανο άλογο και όλοι γελάμε. Στέκεται πάντα δίπλα στο σπίτι της εκτός από όταν πάει βόλτα. Τρώει αργά και είναι λαίμαργη. Βγάζει ήχους όταν μας γλύφει.
Η συμπεριφορά της είναι πολύ καλή. Έχει μία ευαίσθητη ψυχούλα και κανείς δεν την πληγώνει. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί και να μην την χαϊδέψει, ακόμα και οι ξένοι!
Παίζουμε μαζί αγκαλίτσες και χαδάκια. Είναι λες και είμαστε αδελφές και με αγάπη και τραβάμε το σχοινί που έχει . Και όταν κάνω κούνια πάνω της έρχεται για να παίξουμε.
Μου αρέσει να την χαϊδεύω και να την αγκαλιάζω σαν να ήμασταν δύο αδέλφια μαζί!.Γι αυτό αισθάνομαι αγάπη, ασφάλεια και όταν την πιάνω στα χέρια μου, γαληνεύει η καρδιά μου!

Κατερίνα Μπολίκα 



Ο ΑΝΤΟΥΝΤΙ 

Το αγαπημένο μου ζώο είναι ένας κόκορας που τον λέω Αντούντι. Ζει στην Κρήτη στο σπίτι του μπαμπά μου. Εγώ τον βλέπω το καλοκαίρι. Το χρώμα του είναι μαύρο με πορτοκαλί, αλλά ο μπαμπάς μου λέει ότι έβγαλε κίτρινα φτερά!
Το σώμα του είναι μικρό και μπορεί να μην μεγαλώσει ποτέ. Τα πόδια του είναι δύο, αλλά γερά! Έχει ένα περιποιημένο ράμφος, τα αυτιά του είναι δυο τρυπούλες.
Ο Αντούντι κινείται με χάρη. Στέκεται σαν τον μελλοντικό αρχηγό των κοτών! Τρώει τα αποφάγια μας αλλά και τροφή κοτών. Κάνει «κικιρίκου» όταν με βλέπει!
Συμπεριφέρεται σαν να μη μεγάλωσε σε κοτέτσι αλλά σε σπίτι αρχοντικό! Ας πούμε, δεν τρέχει σαν παλαβός στο φαγητό, κι όταν κάποιος πάει να τον πιάσει, δεν τον τσιμπάει!
Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον έχω!



ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΨΑΡΙΟΥ


Ένα ψάρι τρελό 

Μια φορά κι έναν καιρό 

ένα ψάρι ήταν τρελό! 

Έφαγε όλο το βυθό 

και έλεγε όλο << χο χο χο χο χο >>. 



Ήρθε κι ένας αετός 

όμορφος κι αψηλός ! 

Έφαγε όλη την ξηρά 

και έλεγε όλο<< χα χα χα χα χα χα>>. 



Ήταν ένα σαλιγκάρι 

που παρέα με το ψάρι 

έφαγε όλο το φεγγάρι 

έσκασε, κι είπε «Βόηθα με Χάρη!!!» 

Νίκος Αποστολίδης 


ΨΑΡΙ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ 


Ήταν κάποτε ένα ψάρι 

βοηθός ενός τσαγκάρη. 

Όλη μέρα τραγουδούσε 

και ποτέ του δεν πεινούσε. 



Κάποια μέρα στο χωριό 

έφαγε όμως… αστακό! 

Κι ο τσαγκάρης του πε’ 

<< θα σε φάω τώρα ‘γώ 

με πατάτες για ορεκτικό 

και σε πιάτο… ψαρωτικό!>>. 

Έρρικα Σαμπατάκου 




ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΑ

Καλαμάρι, καλαμάρι, 

έχω φίλο ένα ψάρι 

και το ψάρι είναι τρέλα! 

Μα γυρίζει νύχτα μέρα… 



Σ΄έναν κήπο μεγαλώνει, 

το αρπάζει το γλαρόνι 

και ζητάει δυνατά 

να του πει «χρόνια πολλά». 

Νικολέττα Κόκκαλη 


Υπεύθυνη δασκάλα: Κυριακή Πλατή 












Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

Σπίτι με....


Οι μαθητές και μαθήτριες του Γ1 εμπνεύστηκαν από το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη "Σπίτι με Κήπον" και έφτιαξαν τα δικά του ποιήματα με τις δικές τους επιθυμίες.





Για να διαβάσετε όλα τα κείμενα πατήστε εδώ 

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

Ζωγραφίζουμε τα δικά μας αγγεία




Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Δ2 τάξης  ζωγραφίζουν τα δικά τους αγγεία
Για να απολαύσετε όλα τα έργα πατήστε εδώ 

Υπεύθυνη δασκάλα: Ιφιγένεια Γκόνου

Γράφουμε τη δική μας ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ













Υπεύθυνη δασκάλα: Ιφιγένεια Γκόνου  

Στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη, στη γειτονιά μας!!!!!









Στο μουσείο Λαλαούνη είδαμε διάφορα κοσμήματα του Ηλία Λαλαούνη. Επίσης, μας έδειξαν μερικές τεχνικές για να φτιάξεις κοσμήματα.
Υπήρχαν κάποια σπαθιά από τη Γαλλική Λέσχη του Λούβρου.
Μας άρεσε πάρα πολύ και ευχόμαστε να ξαναπάμε!!!!
Το Δ2
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Ιφιγένεια Γκόνου 

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018

Υποδεχόμαστε τα Χριστούγεννα με Adventskander




Ένα έθιμο της Γερμανίας αναβιώνουν οι μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ Τάξης του 70. Δημοτικού Σχολείου Αθήνας μέχρι την έλευση των Χριστουγέννων, το λεγόμενο Adventskalender. Πρόκειται για το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο των παιδιών, με το οποίο ανυπομονώντας, μετράνε τις μέρες από 1  έως τις 24 Δεκεμβρίου.
Έτσι, στο μάθημα των Γερμανικών, υπό την καθοδήγηση της κ. Μαρίνας Κανατσούλη, οι μαθητές έφτιαξαν το δικό τους Adventskalender. Η κατασκευή περιλαμβάνει αριθμημένους φακέλους / κουτάκια από το 1 μέχρι το 24, όπου περιέχουν ένα γλυκό ή ένα μικρό δωράκι. Κάθε μέρα τα παιδιά ανοίγουν ένα φάκελο/κουτάκι και απολαμβάνουν ένα κέρασμα,  ενώ παράλληλα μετρούν τις ημέρες για τη μεγάλη γιορτή.  Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Frohe Weihnachten!
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός Μαρίνα Κανατσούλη