Τιμώντας την επέτειο του Πολυτεχνείου, 17 Νοέμβρη 1973

ΠΟΙΗΜΑ-ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ 1939-1976) 

Καλή η Λογική κ΄η Σωφροσύνη

όταν όμως υπάρχει Λευτεριά. 

Οι τυραννίες γκρεμίζονται με αγώνες

της Λευτεριάς το παραμύθι, με αίμα γράφεται

Αδέλφια που θα ζήσετε μετά από μας, 

μη καταριέστε τους δειλούς 

που δίστασαν να μπούνε στον αγώνα. 

Λυπηθείτε τους και σ υ ν ε χ ί σ τ ε το δρόμο μας. 

Η γιορτή στις 17 Νοεμβρίου γίνεται για να τιμήσουμε την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο το 1973  ενάντια στη Χούντα.

Εμείς, δηλαδή τα δύο τμήματα της Τετάρτης, παρουσιάσαμε εφέτος τη γιορτή. Κάναμε πολλές μέρες να οργανωθούμε, να προετοιμαστούμε και να στολίσουμε την αίθουσα εκδηλώσεων.

Ο κόσμος που ήρθε ήταν πολύς και εμείς είχαμε αγωνία αλλά η κυρία μας είπε να μην έχουμε. Όλοι προσπαθήσαμε να πούμε τα λόγια μας δυνατά και καθαρά. Η παράστασή μας είχε θεατρικά κείμενα, ποιήματα και τραγούδια.

ΑΝΝΑ ΣΕΪΝΤΙΑΪ-ΚΟΥΣΑΛ ΡΑΜ

Η παράστασή μας ήταν πολύ συγκινητική. Κάναμε πολύ σκληρή δουλειά για να τα καταφέρουμε να εντυπωσιάσουμε τους γονείς μας και τους δασκάλους μας. Δουλέψαμε όλα τα παιδιά με ενθουσιασμό για να τιμήσουμε αυτή την επέτειο. Μπορεί να κουραστήκαμε αλλά μάθαμε για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία του Λόγου. Η παράσταση μου άρεσε πολύ γιατί συνδύαζε μουσική και λόγο και έτσι δεν ήταν βαρετή. Είχαμε υπέροχα σκηνικά με τη βοήθεια του κ. Μάνου, του εικαστικού μας και της κ. Μαρίας της μουσικού μας, όπως και συμμαθητών μας με μουσικά όργανα. Μου αρέσει να συμμετέχω σε τέτοιες εκδηλώσεις.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΓΚΟΥΡΙΔΑΚΗ

Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μου έδειξαν πόσο πολύτιμη είναι η Ελευθερία και Δημοκρατία για την χώρα μας. Εντύπωση μου έκαναν τα ειδικά εφέ, τα σκηνικά και το πόσο προσπαθήσαμε να κάνουμε ρεαλιστικά την παράστασή μας. Το κοινό μας παρακολουθούσε με αγωνία και συγκίνηση. Δυσκολευτήκαμε αλλά τα καταφέραμε.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Στις 17 Νοέμβρη ήταν η επέτειος του Πολυτεχνείου. Το 1973 οι φοιτητές και άλλοι Έλληνες κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο για να ζητήσουν «ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Το έργο μας προς το τέλος έδειξε τη σκηνή που το τανκ μπήκε στο Πολυτεχνείο. Ο συμμαθητής μας, ο Γιώργος, έκανε έναν φοιτητή που τον πυροβόλησαν κάποιοι αστυνομικοί και έπεσαν κόκκινα ροδοπέταλα από το πουκάμισό του αντί για αίμα. Είχα αγωνία που έπαιζα μπροστά σε τόσο κόσμο κατάλαβα όμως ότι άρεσα γιατί έκανα τους θεατές να γελάσουν μιας και έπαιζα σε κωμική σκηνή. Αυτό που μου έμεινε από την παράσταση είναι ότι η Ελευθερία πληρώνεται με αίμα και με τη γιορτή τιμούμε τους ήρωες του Πολυτεχνείου.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΠΕΚΑΣ

Ο δικός μου ο ρόλος ήταν μιας μαθήτριας του 1973. Την ώρα που βγήκα αγχώθηκα λίγο με τον κόσμο που με παρακολουθούσε αλλά πέρασα πολύ ωραία. Από αυτή την παράσταση μάθαμε κάποια πράγματα για εκείνη την εποχή. Μου έκανε εντύπωση που τα τανκς βγήκαν , περνούσαν στους δρόμους και μπήκαν στο Πολυτεχνείο. Περισσότερο από όλα θα μου μείνει το θάρρος που έδειξαν οι φοιτητές.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Όλα τα παιδιά δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας για να δώσουμε στους γονείς, στους συγγενείς και τους συμμαθητές μας να καταλάβουν πόσο σημαντική είναι η Δημοκρατία. Η σκηνή που μου άρεσε και με συγκίνησε περισσότερο είναι αυτή του θανάτου του Πέτρου, που την έπαιξε ο Γιώργος. Οι συμμαθητές μου έπαιξαν ωραία τον ρόλο τους και είπαν τα λόγια τους δραματικά. Έδειξαν όλη τη σκληρότητα της Χούντας. Στην ίδια σκηνή ήταν ωραίο το σημείο που τα κόκκινα ροδοπέταλα συμβόλισαν το αίμα του νεαρού νεκρού.

ΝΤΟΡΑ ΔΟΥΛΗ

Η γιορτή είχε θέμα την εποχή που ο Παπαδόπουλος μαζί με άλλους στρατιωτικούς πήραν την εξουσία με τα όπλα χωρίς να το θέλουν οι Έλληνες. Μετά από 7 χρόνια οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν, κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο και προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τους Έλληνες για να διώξουν τους δικτάτορες και να ξαναφέρουν τη Δημοκρατία. Έτσι και εμείς εμπνευστήκαμε και κάναμε αυτή την ωραία παράσταση. Όταν ήρθε η σειρά μου να παίξω φοβήθηκα ότι μπορεί να με κοροϊδέψουν που έκανα τη «μαμά». Τελικά όλα πήγαν καλά και ο κόσμος μας έδωσε ένα μεγάλο χειροκρότημα.

ΑΜΑΛΙΑ ΤΑΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Μου άρεσαν πολύ οι σκηνές στο καφενείο, στο σπίτι και στη φυλακή. Όλοι οι διάλογοι και τα τραγούδια ήταν επιτυχημένα. Η γιορτή μας ήταν πού συγκινητική, το έβλεπα στα πρόσωπα των μεγάλων.

ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΛΑΡΗ

Από το έργο που ανεβάσαμε μου άρεσαν τα ρούχα που ήταν πιο παλιάς εποχής, μου έκανε εντύπωση που όλα τα παιδιά θυμόντουσαν τους ρόλους τους ,τα σκηνικά που είχαν φτιαχτεί και τα τραγούδια.

ΑΝΑΪΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΙΑΔΟΥ

Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ ήταν που κατάφερα να πω τα λόγια μου χωρίς να ντραπώ. Με εντυπωσίασε ο ρόλος του καλύτερου μου φίλου, του Γιώργου, όπως και ο ρόλος του φίλου μου του Φώτη. Α ναι, και το σημείο που ο Ιωάννης φώναζε πανικόβλητος «έγινε πραξικόπημα!» ήταν τέλεια, ευτυχώς που δεν ντράπηκα!!

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

 Μου άρεσαν ιδιαίτερα τα τραγούδια και που τα είπαμε με τόση σιγουριά. Μόλις συγχρονιστήκαμε ακούστηκε μια πολύ ωραία μελωδία. Έτσι όταν τελειώναμε τα τραγούδια οι γονείς μας, μας χειροκροτούσαν τόσο δυνατά που παίρναμε θάρρος για να συνεχίσουμε. Στο τέλος της γιορτής νιώθαμε ενθουσιασμένοι που η παράσταση έγινε όπως την είχαμε φανταστεί.

ΜΑΡΙΑ ΜΠΕΖΑΤ

Ήταν ωραίο που οι θεατές γελούσαν σε πολλά σημεία, οι γονείς μας ενθουσιάστηκαν. Η παράσταση είχε θέμα το Πολυτεχνείο και τον αγώνα για Δημοκρατία και ελευθερία. Δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας.

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΑΝΤΑΖΙΔΗΣ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΠΑΛΛΙΑΝ-ΑΡΗΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ

΄Ολοι παίξαμε ωραία, τα τραγούδια μου άρεσαν γιατί ήταν συμβολικά για τα γεγονότα που ζούσαν οι πολίτες. Μου άρεσε η σκηνή που μιλούσαν για το πραξικόπημα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΡΠΑΡΙΑΣ

Στη γιορτή έπαιξα δύο ρόλους του αστυνομικού και του οδοκαθαριστή. Αυτό που μου έμεινε είναι ότι ο αστυνομικός συλλαμβάνει δύο άντρες που δεν είχαν κάνει τίποτα κακό, απλά έλεγαν τη γνώμη τους.

ΣΕΒΕΡΙΑΝ ΦΑΤΟΥ

Mου άρεσαν όλες οι σκηνές και όλα τα τραγούδια. Από αυτά που άκουσα όλοι οι θεατές είπαν ότι η παράστασή μας ήταν πολύ ωραία. Χαίρομαι που είχα το ρόλο της αγριεμένης-αυστηρής μάνας και ανυπομονώ για την επόμενη παράσταση!

ΛΗΔΑ ΜΑΡΚΙΔΗ

Στην παράσταση είχα τον ρόλο μιας μαθήτριας και μου άρεσε πολύ που συμμετείχα. Ένιωσα υπερήφανη για τα παιδιά που αγωνίστηκαν για την ελευθερία μας. Στενοχωρήθηκα όμως με τον ρόλο της Μαρίας που έκανε μια φοιτήτρια-θύμα του Πολυτεχνείου.
Γενικά ήταν μια όμορφη γιορτή που μου δημιούργησε συναισθήματα περηφάνιας και λύπης.

ΣΟΦΙΑ ΜΑΧΑΙΡΑ

 Υπεύθυνες εκπαιδευτικοί: Κουκουμάκη Μαίρη, Ηλία Νάγια.
Σκηνικά: Αναστασίου Μάνος. Μουσική: Δεμερτζή Μαρία